نقش درمانگری در پرستاری سالمندان
اقدامات اولیه پرستاری بر اساس مفهوم پیچیدگی و آمیختگی جسم و روح بود .
در میانه سال‌های ۱۸۶۰ پرستار تحت عنوان هنر شفابخشی شناسایی شد این موضوع از نوشته های فلورانس نایتینگل قابل استنباط است که نوشته بود پرستار یعنی قرار دادن بیمار در بهترین شرایط به طوری که طبیعت بتواند برای او به طرز مناسبی عمل کند .
بر رشد و پیشرفت علوم پزشکی و تکنولوژی پرستاران نیز بیشتر وارد حیطه علمی شدند و او از هنر شفابخش ای که اساس آن بر مراقبت آسایش درک و شهود بود به سمت جدا کردن مطالب از یکدیگر توجه به داده های عینی و پیروی از اصول علمی حرکت کردند .
به رغم این تغییرات بازگشت راهکار های جامعه نگر در مراقبت های بهداشتی باعث شد پرستاران بتوانند دیدگاهی کلی از همکاری و وابستگی جسم ذهن و روان برای بهبود سلامتی به دست آورند .
پرستاران نقش بسیار مهمی در کمک به افراد برای حفظ سلامتی غلبه بر بیماری یا سازگاری با آن حفظ یا بازگرداندن عملکرد یافتن معنی و هدف برای زندگی و بهره گرفتن از منابع موجود خارجی و داخلی دارند .
پرستاری سالمند به عنوان یک درمانگر از این نکته آگاهی دارد که همه انسانها برای سلامتی ارزش قائل هستند برای حفظ سلامت و کنترل بیماری خود مسئول بوده و فعالانه همکاری می‌کنند و مشتاق به ایجاد هماهنگی و تکامل در محیط خود هستند .
وجود یک راهکار جامع یا کل نگر ضروری است به خصوص با در نظر گرفتن این مهم که بررسی افراد سالمند باید در بستر زیست شناختی عاطفی اجتماعی فرهنگی و معنوی آنها صورت بگیرد .
برای آنکه فرایند درمانگری فرایند ادامه داری باشد لازم است پرستاران نقاط ضعف و آسیب پذیری های خود را بشناسند و به شکل دائمی برای خود درمانی تلاش کنند .
باوری که بر اساس آن درمان گر دردمند است که همچنان به قوت خود باقی است و این عقیده را مطرح می‌کند که با شناختن دردهای انسانها و خویشتن پرستاران می‌توانند خدمات خود را در چارچوب از عشق و مهربانی ارایه نمایند .
+ شرکت پرستاری در تهران
+ معنی پرستار منزل
+ معنی پرستار سالمند
+ معنی پرستار خانه